Mirny – miasto w azjatyckiej części Rosji, w Jakucji, ośrodek administracyjny ułusu mirnińskiego, położone na Wyżynie Środkowosyberyjskiej nad rzeką Irelach. Liczy 35 tys. mieszkańców (2021).
Najbardziej znany ośrodek wydobycia diamentów w Rosji; znajdująca się przy mieście odkrywkowa kopalnia diamentów ma 525 m głębokości i średnicę 1,20 km. Także ośrodek przemysłu spożywczego i produkcji materiałów budowlanych. Tuż przy kopalni znajduje się lotnisko, które jest bazą własnej linii lotniczej Ałrosa.
Komin kimberlitowy „Mir”, odkryty przez geologów latem 1955 roku, dał nazwę osadzie robotniczej Mirny, która wyrosła w nietkniętej przez człowieka tajdze, a trzy i pół roku później stała się miastem. 3 kwietnia 1959 roku w Moskwie podpisano dekret Prezydium Rady Najwyższej RFSRR o przekształceniu osiedla roboczego w miasto, nadając mu oficjalnie nazwę Mirny. W ciągu kolejnych sześciu dekad mała wioska namiotowa stała się nowoczesnym miastem przemysłowym z dziewięciopiętrowymi blokami i asfaltowymi drogami, szkołami, przedszkolami, sklepami i szpitalami. Spółdzielnia „Jakutałmaz”, która poczyniła pierwsze kroki w rozwoju nowej gałęzi gospodarki ZSRR i Rosji – wydobycia diamentów – przekształcił się w znaną na rynku światowym spółkę akcyjną Ałrosa, wydobywającą diamenty nie tylko w Republice Sacha, ale także daleko poza jej granicami. Na przestrzeni lat z jakuckiej ziemi wydobyto 170 milionów metrów sześciennych masy skalnej. Miasto Mirny to nie tylko centrum wydobycia diamentów, słynie też z potencjału duchowego i tradycji kulturowych. W pierwszych latach rozwoju przemysłu wydobywczego w Mirnym osiedliło się co najmniej półtora tysiąca osób zdemobilizowanych po II wojnie światowej z szeregów Sił Zbrojnych ZSRR: oficerów, sierżantów, żołnierzy i marynarzy. Prowadzili spółdzielcze przedsiębiorstwa wydobywcze i budowlane (trusty) oraz pracowali przy wydobyciu. Byli wśród nich słynni dowódcy, byli żołnierze frontowi – Leonid Żeliabin, Jewgienij Batienczuk, Lew Sołdatow, Wiktor Tichonow, Giwi Gomelauri i wielu innych.
